tiltle: Aanhou Geraas Maak music: Jazz release date: februari 01, 2022 label: El Fish Records info artist: Steven De bruyn © Rootsville 2022 |
|---|
Na het succes van het in 2020 uitgegeven "The Eternal Perhaps" kon een opvolger niet uitblijven. In volle pandemie trok hij zo in februari de studio in met teamgenoot Jasper Hautekiet voor de opnaman van deze filmisch geïnspireerde "Aanhou Geraas Maak". Na een jaar wachten komt de officiële release er nu een jaar later in "De Handelsbeurs te Gent op 1 februari 2022. De spanning ten top drijvend gingen wij alvast luisteren op een "Try-Out" ervan bij Roel Celis in "Living 29" te Molenstede. Het werd een ultieme en intieme beleving in gesloten kring via een reisje vanuit België over Zuid-Afrika langsheen Japan en op "Almost Summer" komt zelfs een Toots Thielemans even piepen. Een bewijs waarom deze Steven De bruyn tot de grootste harmonica spelers mag en moet worden gerekend...
Concert for One – dag één.’ Met die woorden stapte mondharmonicaspeler STEVEN DE BRUYN in zijn eentje de zoldertrap op, sloot het luik van zijn atelier, ging zitten en blies.
Er volgde een dag twee, een dag dertig, een dag zestig. Elke dag dat corona het leven stillegde, hield de Limburgse Gentenaar een Concert for One. Tot het tijd was voor een Concert for Two. ‘Tijdens de pandemie ging ik nadenken over het muzikantschap, als je live je rol niet meer kunt vervullen’, vertelt De bruyn. ‘Ik merkte dat het belangrijk was om élke dag te spelen. Om te blijven zoeken naar klank. Ik had makkelijk een album kunnen opnemen met mezelf, maar samen muziek maken is het grootste cadeau dat er is.’
Zodra het kon en mocht, haalde De bruyn er zijn vaste sparringpartner bij: contrabassist JASPER HAUTEKIET, met wie hij vijftien jaar samenspeelde bij The Rhythm Junks, en met wie hij in 2020 zijn solodebuut The Eternal Perhaps uitbracht. Het grote verschil daarmee, benadrukt De bruyn, is dat het nu nadrukkelijk een duoplaat moest worden. De twee boekten Jet Studio in Brussel, en besloten om niets te besluiten: ze zouden improviseren vanaf een leeg canvas. ‘Anders dan Steven had ik tijdens corona de muziek even losgelaten’, zegt Hautekiet. ‘Tijdens de liveshows na The Eternal Perhaps was mijn rol al groter geworden, dus ik voelde dat we deze keer samen, onbevangen, met elkaar zouden converseren. Alleen kwam ik mezelf tegen in de studio. Ik werd geconfronteerd met de vraag: wat heb ik na maanden van sociaal isolement te vertellen?’
Het resultaat, AANHOU GERAAS MAAK, is geen instrumentale achtergrondplaat. Het is immersieve muziek die de luisteraar meeneemt tot net onder het wateroppervlak, waar het licht zo mooi breekt en de tonen gedempt zijn. En dat mag u letterlijk nemen. De bruyn: ‘Tijdens de coronaperiode kreeg ik een fijne compositieopdracht van regisseur Cathérine Ongenae. Ze vroeg me om muziek te maken bij volksverhalen over moeraswezens. Ik trok met een onderwatermicrofoon naar afgelegen moerasgebieden. Dat bleek een prachtige ontdekking: het zit er, ook voor je oren, vol leven. De sporen daarvan hoor je op het album op tracks als Wake-Up Call en Fever Dream.
Het levert een opmerkelijk gelaagde plaat op, een headphone record die De bruyn en Hautekiet wel degelijk live kunnen brengen. Loopers, delays en gruismicrofoons zijn hun favoriete speeltjes. Liefhebbers van de Amerikaanse producer Mitchell Froom en het jazztrio Martin Medeski & Wood komen hier danig aan hun trekken.
Dat alles geeft AANHOU GERAAS MAAK een filmische ondertoon. ‘The Eternal Perhaps was een film noir, maar er zat ook melancholie in. Daar wilden we vanaf. Met AANHOU GERAAS MAAK willen we het leven vieren. Muziek als antidotum’, aldus De bruyn. Het is dan ook geen toeval dat Almost Summer klinkt als een Franse film uit de jaren zeventig, met gelig licht.
De titel voor het album en de gelijknamige compositie haalden ze bij de Nederlandse dichter Alfred Schaffer, die uit het (Zuid-)Afrikaans vertaalt. ‘Laten we in deze tijden niet verstenen’, zei hij in een interview. ‘Je moet aanhou geraas maak.’ Blijven lawaai maken. En ook: ondanks het geraas om ons heen creatief blijven, in welke omstandigheden dan ook. Het stuk, dat doorgecomponeerd lijkt maar volgens De bruyn een toevalstreffer is waarbij hij de geluidseffecten niet onder controle had, vertrekt van een zonnige melodietje maar maakt een grote boog: koppigheid, irritatie, chaos en decompressie spelen door je hoofd – als een samenvatting van het afgelopen jaar.
Speechless is een ode aan de afzondering die De bruyn steeds meer opzoekt. ‘Ik kies steeds vaker voor alleen-zijn, vaak tijdens een wandeling. Je leert de geluiden van de stad te onderscheiden, de muziek te horen in een slijpschijf en haar echo. Als je dat kunt, luister je ook anders naar het nieuws.’ Zwijgen is een verloren kunst, vindt ook Hautekiet. ‘Samen kunnen zwijgen, zonder dat het ongemakkelijk wordt en je de stiltes wilt volpraten, is erg intiem.’
Korogocho Flashback voert De bruyn en Hautekiet terug naar een sloppenwijk van Nairobi, waar ze ooit waren. ‘Ik hoorde een Afrikaans ritme, maar dan met een hoek eraf’, zegt Hautekiet. ‘In gedachten reed ik weer met de bus die uitgestrekte slums in, waar we in een schooltje zouden spelen. De armoede haalde me even helemaal onderuit, maar nadat we muziek hadden gemaakt met de kinderen kwam ik opgeladen naar buiten. Een krachtige ervaring.’
Terra incognita, ten slotte,voelde als de ontdekking van een nieuwe wereld. De bruyn: ‘Toen de bas inviel, dacht ik: dat is een voet op een onbekende planeet. Onze planeet, die wij sámen hebben ontdekt.’ Tijdens een Concert for Two. En binnenkort: tijdens Concerts for Many.
tracks:
01 Hajime
02
Fever Dream
03
Aanhou geraas maak
04
Yügen
05
Speechless
06
Korogocho Flashback
07
Almost Summer
08
Tourette
09
Wake-Up Call
10
Terra Incognita
musicians:
Steven De bruyn: all harps, electronics
Jasper Hautekiet: double bass, percussion,
synth & Fender Rhodes